گاز های مورد استفاده در بسته بندی مواد غذایی کدامند؟

سپهر گاز کاویان تولید کننده و تامین کننده گازهای خالص وترکیبی دارای گواهینامه ISO17025 و آزمایشگاه مرجع اداره استاندارد ایران می باشد.جهت خرید گازهای خالص و ترکیبی جهت بسته بندی مواد غذایی تماس بگیرید.02146835980 – 09128699025

در بسته بندی مواد غذایی، استفاده از گازهای مختلف به منظور افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت محصولات بسیار رایج است. مهم‌ترین گازهای مورد استفاده در این صنعت عبارتند از:

گازهای اصلی در بسته بندی مواد غذایی

نیتروژن (N2):

نیتروژن یکی از گازهای اصلی در بسته‌ بندی مواد غذایی است که به دلیل عدم واکنش‌پذیری، از فساد زودهنگام مواد غذایی جلوگیری می‌کند. این گاز جایگزین اکسیژن در بسته‌ بندی‌ها می‌شود و به این ترتیب، رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها کاهش می‌یابد.

گاز نیتروژن در بسته بندی مواد غذایی - سپهر گاز کاویان

دی‌اکسید کربن (CO2):

دی‌اکسید کربن نیز در بسته‌ بندی مواد غذایی به کار می‌رود و به حفظ تازگی و کیفیت محصولات کمک می‌کند. این گاز معمولاً در ترکیب با نیتروژن استفاده می‌شود تا اثرات ضد میکروبی بیشتری داشته باشد.

اکسیژن (O2):

در برخی موارد، میزان کنترل شده‌ای از اکسیژن برای حفظ طعم و رنگ مواد غذایی به کار می‌رود، اما باید به دقت مدیریت شود تا از فساد جلوگیری شود.

آرگون (Ar):

آرگون به عنوان یک گاز بی‌اثر در بسته‌ بندی برخی از مواد غذایی خاص استفاده می‌شود و به حفظ کیفیت و طعم کمک می‌کند.

هیدروژن (H2) و هلیوم (He):

این گازها نیز در برخی فرآیندهای خاص بسته بندی مواد غذایی ممکن است مورد استفاده قرار گیرند، هرچند که کاربرد آن‌ها کمتر شایع است.

روش‌های بسته‌بندی

بسته‌بندی با گازهای محافظ (MAP) شامل استفاده از ترکیب‌های مختلف گازها برای حفظ تازگی و کیفیت محصولات است. این روش به ویژه در صنایع غذایی برای افزایش عمر مفید محصولات و جلوگیری از فساد آنها بسیار موثر است.

استفاده از این گازها به تولیدکنندگان کمک می‌کند تا محصولات خود را در شرایط بهتری نگهداری کنند و به مصرف‌کنندگان اطمینان دهند که مواد غذایی تازه و با کیفیت را دریافت می‌کنند.

چه تفاوت‌هایی بین استفاده از نیتروژن و دی اکسید کربن در بسته بندی وجود دارد؟

استفاده از نیتروژن و دی‌اکسید کربن در بسته‌بندی مواد غذایی هر کدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند که در ادامه به تفصیل بررسی می‌شود:

نیتروژن (N2)

غیر واکنش‌پذیری: نیتروژن یک گاز بی‌اثر است که به کاهش اکسیژن در بسته‌بندی کمک می‌کند و از اکسیداسیون مواد غذایی جلوگیری می‌نماید. این ویژگی باعث می‌شود که نیتروژن به عنوان یک گاز محافظ در بسته بندی مواد غذایی استفاده شود.

کاهش فساد: با کاهش سطح اکسیژن، نیتروژن از رشد باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌ها جلوگیری می‌کند. این امر به ویژه در حفظ کیفیت و تازگی مواد غذایی مؤثر است.

پایداری فیزیکی: نیتروژن به حفظ ساختار فیزیکی بسته‌بندی کمک می‌کند و از افت فشار در بسته‌ها جلوگیری می‌کند، که می‌تواند به حفظ کیفیت مواد غذایی کمک کند.

دی‌اکسید کربن (CO2)

خاصیت ضد میکروبی: دی‌اکسید کربن به عنوان یک عامل ضد میکروبی عمل می‌کند و می‌تواند به کاهش رشد باکتری‌های فاسدکننده کمک کند. غلظت‌های بالای CO2 (بین ۲۰ تا ۴۰ درصد) معمولاً برای جلوگیری از فساد در بسته بندی مواد غذایی استفاده می‌شود.

کاهش pH: CO2 در آب حل می‌شود و باعث ایجاد اسید کربنیک می‌شود که می‌تواند pH مواد غذایی را کاهش دهد. این تغییر pH می‌تواند به حفظ کیفیت برخی محصولات کمک کند، اما در برخی موارد ممکن است باعث طعم نامطلوب شود.

حل‌پذیری بالا: دی‌اکسید کربن به دلیل حل‌پذیری بالا در چربی‌ها و رطوبت، می‌تواند به حفظ کیفیت مواد غذایی کمک کند، اما در عین حال ممکن است باعث آسیب به بافت محصولات شود.

مقایسه

ترکیب و غلظت: نیتروژن معمولاً به تنهایی یا در ترکیب با CO2 برای کاهش اکسیژن استفاده می‌شود، در حالی که دی‌اکسید کربن به تنهایی یا در ترکیب با نیتروژن برای ایجاد یک محیط ضد میکروبی به کار می‌رود.

اثرات بر کیفیت: نیتروژن بیشتر بر جلوگیری از اکسیداسیون و حفظ ساختار فیزیکی تأثیر دارد، در حالی که دی‌اکسید کربن بیشتر بر کاهش رشد میکروبی و تغییر pH تأثیرگذار است.

در نهایت، انتخاب بین نیتروژن و دی‌اکسید کربن بستگی به نوع محصول، نیازهای خاص بسته بندی مواد غذایی و شرایط نگهداری دارد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *